به گزارش صدای بورس، نگاهی به وضعیت عملکرد شرکتهای بورسی زیرمجموعه صنعت دوده نشان میدهد این شرکتها در سال جاری، هرچند سودآور بوده اند، اما با کاهش مولفههای سود روبهرو شده اند. این در حالی است که بخش زیادی از فعالیت شرکتهای دوده ای در حوزه فروش کالا، نه در بورس، بلکه در بازارهای خارج از بورس و یا حوزههای صادراتی صورت میگیرد که این امر روی فروش و سودآوری شرکتهای دوده ای اثر مثبت بر جای میگذارد.
براساس این گزارش ، شکربن در ۹ ماهه منتهی به ۳۰ آذر ماه توانسته ۴۸۳ میلیارد تومان سود خالص کسب کند که ۳۶ درصد از رقم سود دوره مشابه سال قبل بالاتر است. شدوص در همین مدت ۴۲۴ میلیارد تومان سود خالص کسب کرده که ۳۴ درصد بیش از رقم دوره مشابه سال قبل است. شصدف هم در این مدت ۲۷۴ میلیارد تومان سود کسب کرده که در مقایسه با مدت مشابه سال قبل از رشد ۳۴ درصدی حکایت دارد.
به این ترتیب شرکتهای دوده ساز تحت تاثیر دو عامل، یعنی رشد قیمت دوده در بازارهای جهانی و افزایش میزان فروش در بازار داخل توانسته اند سودهای بالاتری را کسب کنند. این در حالی است که صورتهای مالی شرکتهای دوده ای بورسی حکایت از آن دارد که هزینههای تولید و قیمت تمام شده در این شرکتها نیز تحت تاثیر رشد قیمت مواد اولیه مصرفی در تولید این محصول با رشد روبهرو بوده است. بهای تمام شده شرکتهای دوده ساز بورسی این موضوع را تایید میکند، بطوری که شصدف، شکربن و شدوص به ترتیب با رشد قیمت تمام شده ای به میزان ۶۱، ۳۹ و ۴۶ درصدی روبهرو شده اند. این در حالی است که درآمدهای عملیاتی به ترتیب ۵۴، ۳۰ و ۳۷ درصد رشد یافته است که از رشد بالاتر هزینههای تولید حکایت دارد.
در این بین نگاهی به میزان فروش شرکتهای دوده ساز بورسی نشان میدهد شصدف در ۱۰ ماهه امسال توانسته میزان فروش داخلی و صادراتی خود را در مجموع به میزان ۵۴ درصد در مقایسه با مدت مشابه سال قبل افزایش دهد. این نسبت برای شرکتهای کربن ایران و دوده صنعتی به ترتیب ۲۸ و ۳۵ درصد بوده است. نگاهی به وضعیت سهام شرکتهای دوده ای نیز در مدت ۱۱ ماه گذشته حکایت از رشد ۷۷ درصدی ارزش سهام شدوص، رشد ۵۸ درصد شکربن و رشد ۱۶ درصدی شصدف دارد.
عرضه بدون تقاضا در بورس کالا
بررسی وضعیت عملکرد شرکتهای دوده ای در بورس کالا نیز حکایت از موارد جالب توجهی دارد. در ۱۱ ماهه سال ۱۴۰۳ شرکتهای فعال در بورس کالا ۶۸۹ هزار تن محصول تولیدی خود را عرضه کرده اند که در مقایسه با مدت مشابه سال قبل ۲۳۷ درصد رشد را تجربه کرده و این در حالی است که میزان عرضه دوده ۳۰ برابر تقاضای موجود است. در خلال سه سال گذشته میزان عرضه دوده در بورس از رقم ۱۰۰ هزار تن به ۶۸۹ هزار تن رسیده و این در حالی است که تغییری در میزان تقاضا رخ نداده و همین امر باعث شده تا قیمت پایانی محصول عرضه شده در مقایسه با قیمتهای پایه از رشد برخوردار نباشد و تنها عامل تغییر قیمت، اثرات ناشی از قیمتهای جهانی و نرخ ارز بوده که باعث شده متوسط قیمت سالانه دوده صنعتی در فاصله سه سال با رشدی معادل ۱۱۵ درصد روبهرو شود. صنعت دوده نیز همچون بسیاری از صنایع کشور با چالشهای متعددی روبهرو است که این چالشها تابع شرایط کشور و تحریمهاست. افزایش نرخ ارز، تورم مواد اولیه، چالشهای عرضه و تقاضا در بورس و ... همگی از موضوعاتی هستند که روی این بازار اثرگذار هستند.
چالشهای تولید دوده در ایران
در این رابطه مدیرعامل کربن سیمرغ با بیان این که دوده به عنوان ماده اولیه صنایع استراتژیک در کشور مانند تایر نقش مهمی را بر عهده دارد، معتقد است این صنعت به رغم آن که صنعت کوچکی است، اما توانسته ارزآوری بسیار خوبی برای کشور داشته باشد و همه این موضوعات حکم میکند دولت «که همواره شعار حمایت از تولید سر میدهد» به این صنعت توجه ویژه کند. هوشنگ زینالی با اشاره به این که دولتیها به این صنعت اشراف ندارند، میگوید: صنعت دوده باید از دو بعد برای دولت اهمیت داشته باشد؛ نخست آن که تأمین کننده ماده اولیه صنایع دیگر است و دوم آن که نقش مهمی در صادرات کشور دارد و از آنجا که دولت تلاش میکند حتی اگر شده یک میلیون دلار ارز وارد کشور کند، حمایت از صنعتی که سال گذشته فقط یک شرکت آن (کربن سیمرغ) ۱۹ میلیون دلار ارزآوری داشته عقلانی و ضروری است.
وی با بیان این که متاسفانه تأمین مواد اولیه از تالار بورس کالا با هزینههای رقابتی ناعادلانه همراه است، افزود: مواد اولیه هیدروکربنی مورد نیاز در صنعت دوده، دارای کاربردهای دیگری هم هستند و لذا برخی شرکتها این مواد را خریداری میکنند و با پروانه بهره برداری برای بلندینگ، ماده اولیه را صادر و از مابه التفاوت نرخ صادراتی آن استفاده میکنند و در نتیجه این رقابت ناعادلانه، مصرف کنندگان اصلی این ماده را تا ۲۵ درصد گران تر خریداری میکنند.
مدیرعامل کربن سیمرغ با بیان این که این صنعت مشمول قیمتگذاری نیست، گفت: اما چون ماده اولیه صنعتی هستیم که مشمول قیمتگذاری است، قاعدتا این محدودیت به ما هم منتقل میشود. وی با بیان این که این صنعت در تأمین انرژی نیز با مشکلاتی روبهرو است، گفت: اولین جایی که در شرایط کسری برق و گاز با محدودیت مواجه میشود این صنعت است و به نظر نمی رسد برای دولت اولویتی داشته باشد. به گفته وی، غالب شرکتهای دوده ای توان دریافت تسهیلات بانکی هم ندارند و اگر برای طرح توسعه خود که توجیه پذیر هم هست به بانکها مراجعه کنند، هیچ بانکی حاضر به همکاری و پرداخت تسهیلات نیست، در حالی که در سالهای اخیر عملکرد خیلی خوبی در این صنعت را شاهد بوده ایم و در کنار سودآوری خوبی که در این صنعت کسب شده، صادرات مناسبی نیز اتفاق افتاده است.
وی در پاسخ به این سوال که محصول ایرانی از نظر کیفی چه جایگاهی در بین رقبای خارجی دارد، افزود: خوشبختانه کیفیت محصول دوده ایرانی با استانداردهای بین المللی مطابقت دارد و اگر تحریمها ممانعتی در مسیر صادرات ایجاد نمی کردند، میتوانستیم بسیاری از کشورهای اروپایی را به جمع خریداران خود وارد کنیم و بازار پایداری را برای این محصول ایجاد کنیم که از منظر ارزآوری نیز برای کشور موقعیت مناسبی ایجاد میکرد.
به گفته وی صادرات برای شرکتهای ایرانی مزیتهای زیادی دارد، به عنوان مثال بزرگترین مزیت صادرات برای ما آن است که با توجه به نیازی که برای این کالا وجود دارد، وجه کالا را ابتدا دریافت و جنس را سپس ارسال میکنیم، درحالیکه در فروش داخلی این رویه معکوس است و فروشهای داخلی اغلب مدت دار صورت میگیرد. وی ادامه داد: از سوی دیگر حضور در بازارهای جهانی و معافیتهای مالیاتی مزیت دیگری است که باعث میشود صادرات به اهرمی برای کسب سود مناسب و سرمایه در گردش خوب برای شرکتهای تولیدکننده در این صنعت تبدیل گردد. به گفته زینالی نکته دیگر آن که تکنولوژی کربن تکنولوژی بروزی است و از ماشین آلات اروپایی در تولید آن استفاده میکنیم و این محصول از پارامترهای کیفی تعریف شده ای برخوردار است که باعث شده کارخانههای تایرساز از آن استقبال خوبی کنند.
-
حمزه بهادیوند چگینی - روزنـامهنـگار
-
شماره ۵۸۲ هفته نامه اطلاعات بورس
نظر شما